Fizjoterapia

Stosowane metody fizjoterapeutyczne

PNF (Prioprioceptive Neuromuscular Facilitation – Proprioceptywne torowanie nerwowo – mięśniowe) jest jedną z najbardziej znanych metod terapeutycznych. Założenia tej koncepcji oraz jej podejście terapeutyczne mogą być z powodzeniem zastosowane u pacjentów z wieloma schorzeniami narządu ruchu. 

Metoda ta w zależności od potrzeb pacjenta wykorzystuje techniki uczące ruchu i koordynacji, rozluźniające, stabilizujące oraz przeciwbólowe. Obejmuje również program ćwiczeń funkcjonalnych, naukę chodzenia,  czy usprawnienie funkcji wegetatywnych. 

Jest przyjazna dla pacjenta i skuteczna, zapewnia przy tym wysoki poziom bezpieczeństwa.

Neuro-ortopedyczna plastyczność zależna od aktywności. Metoda ta łączy  koncepcje tradycyjnej terapii manualnej z wiedzą z zakresu neurofizjologii. 

Charakteryzuje ją przede wszystkim odtwarzanie prawidłowego bezbolesnego ruchu za pomocą bodźców manualnych (takich jak masaż akcji i/ lub przerywany ucisk), przekazujących informację nerwową do mięśni. 

Metoda ta może być z powodzeniem stosowana w takich schorzeniach jak bóle i zawroty głowy w wielu schorzeniach ortopedycznych, urazach oraz dysfunkcjach neurologicznych.

Urazy lub pooperacyjne schorzenia układu mięśniowo-szkieletowego (zbudowanego z kości, mięśni, chrząstki, ścięgien, więzadeł, stawów i innych tkanek łącznych) często powodują ograniczenia i bolesność ruchu. Może to prowadzić do przewlekłego bólu, ograniczeń  i zmniejszenia jakości życia codziennego.

Wykorzystuje różnorodne, praktyczne techniki, takie jak: mobilizacje, ślizgi,  manipulacje, trakcje. Nazywa się to ogólnie terapią manualną. Umożliwia ona poprawienie ruchomości stawów i tkanek miękkich, zmniejszenie bólu oraz przywrócenie  prawidłowej funkcji.

Medycyna Ortopedyczna wg Cyriaxa jest kompleksowym systemem diagnostyki i terapii zaburzeń narządu ruchu. Stworzona przez brytyjskiego lekarza dr Jamesa Cyriaxa nazywanego "ojcem medycyny ortopedycznej". 

Szczegółowo wykonane badanie kliniczne pozwoli ustalić, która tkanka jest uszkodzona oraz zaplanować terapię i przebieg  usprawniania pacjenta. Większość znanych technik terapeutycznych takich jak: trakcja kręgosłupa, mobilizacje/manipulacje czy głęboki masaż poprzeczny zostało opracowanych po raz pierwszy właśnie przez Jamesa Cyriaxa.

Metoda terapeutyczna wymyślona na początku lat 70 XX wieku  w Japonii. Taśma kinezjologiczna  (tape) została wynaleziona jako elastyczna, przepuszczająca powietrze  i samoprzylepna taśma, która odpowiada właściwościom elastycznym ludzkiej skóry. 

W zależności od sposobu aplikacji kinezjotaping z powodzeniem stosowany jest w profilaktyce, fizjoterapii sportowej, przy różnego rodzaju problematyce bólu w ortopedii, traumatologii, pediatrii, neurologii i w  dziedzinie zajmującej się naczyniami limfatycznymi oraz w wielu innych.

Kinezyterapię definiuje się jako stosowanie naukowo uzasadnionych ćwiczeń, dostosowanych do zwiększania siły, wytrzymałości i mobilności osób z ograniczeniami funkcjonalnymi lub wymagającymi rozszerzonej kondycji fizycznej. Jest to jedna z metod fizjoterapii, która do celów leczniczych wykorzystuje ruch. Może być stosowana jako podstawowa i jedyna forma leczenia (np. w zachowawczym leczeniu wad postawy). 

W zależności od doboru i rodzaju ćwiczeń można uzyskać różne efekty lecznicze. Odpowiednio dobrane ćwiczenia zwiększają siłę oraz zakres ruchu, przyspieszają regenerację. Poprawiają wydolność krążeniowo oddechową, nasilają procesy lecznicze oraz zapewniają odpowiednie gojenie się tkanek. Dobrze dobrana kinezyterapia pozwala utrwalić efekty terapeutyczne oraz zapobiegać nawrotom.

Suche igłowanie – metoda terapeutyczna polegająca na nakłuwaniu sterylnymi, jednorazowymi, cienkimi igłami, punktów spustowych oraz napiętych pasm włókien mięśniowych, powodująca natychmiastowe znaczne rozluźnienie okolicznych tkanek.

Stosowana u pacjentów z przewlekłym i ostrym bólem wywodzącym się z mięśniowo-powięziowych punktów spustowych.

Techniki terapeutyczne polegająca na działaniu na ciało za pomocą różnych form nacisku.

Masaż może być częścią fizjoterapii lub być wykonywany samodzielnie.

Często stosowany jest w celu złagodzenia nadmiernego napięcia tkanek  i zmniejszenia poziomu bólu.